تکنولوژی نان کارکنان صنعتی را آجر می کند

جو اینیس از تحلیلگران برجسته بازار می گوید در دهه ۱۹۸۰ فولادسازان آمریکایی به ۱۰.۱ ساعت کار برای تولید یک تن فولاد نیاز داشتند و اکنون آنها به ۱.۵ ساعت کار نیاز دارند. اکثر فولادهای آمریکایی اکنون در کارخانه های کوچک بسیار کارآمد ساخته می شوند که از کوره های قوس الکتریکی برای تبدیل ضایعات فلزی به فولاد استفاده می کنند.

اینیس می‌گوید که برخی از کارخانه‌های کوچک برای تولید یک تن فولاد به ۰.۵ نفر ساعت زمان نیاز دارند. افزایش بهره وری به این معنی است که کارخانه های فولاد امروزی به تعداد زیادی کارگر نیاز ندارند. اشتغال صنعت فولاد در سال ۱۹۵۳ به ۶۵۰۰۰۰ نفر رسید و در آغاز سال ۲۰۲۰، فولادسازان ایالات متحده فقط ۱۴۳۰۰۰ نفر را استخدام کردند.

کسی باید درباره کارخانه فولاد Voestalpine AG در اتریش به سیاستمداران آمریکایی بگوید که واقعیت تولید فولاد و مشاغل را آشکار می کند. یک داستان خبری بلومبرگ از ۲۰ ژوئن ۲۰۱۷، نگاهی شگفت انگیز به این موضوع ارائه کرد که چگونه یک کارخانه مدرن اکنون می تواند فولاد با کیفیت بالا را با تعداد کارگران کمی تولید کند. کارخانه ای در دوناویتز، به تنها ۱۴ کارمند برای تولید ۵۰۰۰۰۰ تن سیم فولادی در سال نیاز دارد و همان کارخانه در دهه ۱۹۶۰ به ۱۰۰۰ کارگر نیاز داشت تا مقدار مشابهی را هر چند با کیفیت کمتر تولید کند.

ولفگانگ ادر، مدیرعامل Voestalpine به بلومبرگ گفت: «ما باید فولاد را به عنوان یک کارفرمای اصلی فراموش کنیم. در درازمدت بیشتر کارگران کلاسیک را از دست خواهیم داد و نیازی به افرادی که کارهای داغ و کثیف را در کارخانه‌های کک‌سازی یا اطراف کوره‌های بلند انجام می‌دهند نخواهیم داشت و این فرآیندها همه خودکار خواهد بود.»

Voestalpine مدت ها پیش به این نتیجه رسید که نمی تواند با کوره بلندهای ارزان قیمت چینی ها و دیگران رقابت کند. بنابراین برای کاهش هزینه ها در حالی که برای تولید محصولات با کیفیت بالا رقابت می کند، روی فناوری ها نوینی سرمایه گذاری کرده است که به تعداد مارگران بسیار کمتری برای تولید نیاز دارد. هرچند که حالا در بسیاری از کشورهای اروپایی و ایالات متحده تعرفه‌ها به این کارخانه‌ها اجازه می‌دهد قیمت‌ها و سود خود را افزایش دهند، اما همه این ها چیزی بیش از تعداد مشخصی از مشاغل جدید اضافه نمی‌کنند.

نکته سیاست این است که تعرفه های وضع شده تلاش می کند دنیایی از تولید فولاد را احیا کند که دیگر وجود ندارد. سیاستمداران از صنایع مصرف کننده فولاد که ۶.۵ میلیون نفر اشتغال دارند و پتانسیل ایجاد مشاغل بیشتری نیز دارند، برای کمک به صنعت رو به زوال که تنها ۱۴۰۰۰۰ نفر کارگر مشغول به کار دارد، مالیات می گیرد.

منبع: معدن نیوز