آشنایی با استخراج در معادن به عنوان یک صنعت نوآورانه
طی دهه‌های گذشته، صنعت معدن مجبور شده است برای فعالیت خود با سناریوهای چالش برانگیزی روبرو شود. بهبود بهره‌وری برای غلبه بر عوامل طبیعی مانند کاهش عیار سنگ معدن، کانسارهای عمیق‌تر، و توده سنگ سخت‌تر، همراه با افزایش آگاهی زیست محیطی و اجتماعی، این صنعت را به سمت کار مداوم برای افزایش کیفیت فرآیندهای خود در کل زنجیره ارزش، سوق داده است. در این راستا، نوآوری با ارائه راه‌حل‌های مناسب برای غلبه بر این مشکلات، اطمینان از تداوم و پایداری فعالیت معدنکاری، نقشی اساسی دارد. این پست با هدف توصیف نوآوری در محیطهای استخراجی، و به طور خاص اهمیت آن برای صنعت معدنکاری جمع‌آوری شده است.
اکنون این سوال مطرح می‌شود که آیا استخراج در معادن یک صنعت نوآورانه است یا خیر. این موضوع اغلب به عنوان یک بخش محافظه‌کارانه درک می‌شود، جایی که نوآوری در نگرانی‌های شرکت‌ها فقط موقعیت ثانویه را به خود اختصاص می‌دهد. اما در عین حال، بسیاری معتقدند که استخراج معادن با توجه به استفاده از فناوریهای پیشتاز مانند ماشین آلات خودکار یا کنترل از راه دور، و سیستم‌های نظارت پیشرفته برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل مقدار زیادی داده، با بسیاری از صنایع پیشرفته قابل مقایسه است.
امروزه، بسیاری از فعالان مرتبط با صنعت ادعا می‌کنند که استخراج از جمله مراحل تحول دیجیتال در معادن است. گفته می‌شود که ایجاد نوآوری و فرآیند دیجیتال‌سازی عملیات مدیریت شده توسط انسان به منظور کنترل از راه دور به طور مستقل یا نیمه مستقل، میتواند نحوه استخراج در معادن را تغییر دهد. اگر در آینده‌ای نزدیک عملیات معدنکاری کاملا خودکار انجام شود، تحول دیجیتال بر صنعت معدنکاری تأثیر گذاشته و ادامه خواهد داشت. در ادامه این بخش، اهمیت نوآوری برای صنعت معدنکاری مورد بحث قرار گرفته است.
نوآوری در صنعت معدنکاری
دیکشنری کمبریج نوآوری را به عنوان ایده، روش، طرح یا محصول جدید و همچنین توسعه یا استفاده از آن تعریف می‌کند. به طور کلی، نوآوری را می‌توان به عنوان یک فرایند تغییر درک کرد، که از طریق آن یک ایده یا راه‌حل جدید در یک روش خوب، خدمات یا تولیدی برای ایجاد ارزش و تأمین نیازهای جدید از مشتریان و استانداردهای بالاتر ایمنی یا زیست محیطی، ارائه می‌شود.
پیشرفت سریع در نوآوری فناوری از جمله اتوماسیون، دیجیتالی‌سازی و برق‌رسانی، تأثیر اساسی در بخش معدن دارد. فناوریهای مختلف در حال شکل دادن به بخش معدنکاری شامل وسایل نقلیه خودکار، سیستم‌های حفاری اتوماتیک تونل، هواپیماهای بدون سرنشین و حسگرهای هوشمند می‌باشد.
نقش دولتها در ایجاد نوآوری در بخش معادن
دولتها باید تغییرات تکنولوژیکی را به منظور ایجاد نوآوری در بخش معادن آماده کرده و در این زمینه پاسخگو باشند. در واقع، این نیاز وجود دارد که جوامع همچنان به ارزش مشترک ناشی از به کارگیری فناوری در استخراج معادن مانند مزایای مالی افزایش کارایی و بهره‌وری دست یابند. مجمع جهانی اقتصاد (WEF) تخمین می‌زند که ماشین‌های خودمختار تا سال ۲۰۲۵ امری عادی خواهد بود و داشتن این ماشین‌ها به صورت ۲۴ ساعته و در هر روز با سطح بالایی از بهره‌وری و هزینه‌های پرسنل کمتر میتواند ارزش ۵۶ میلیارد دلار به صنعت بیفزاید. با این حال، نگرانی‌هایی وجود دارد که روابط اساسی زیربنای مجوز اجتماعی شرکت‌های معدنی برای فعالیت به دلیل فشارهای رو به بالای کار مرتبط با اتوماسیون، به طور فزاینده‌ای روبه تیره شدن است.
دولتها باید اطمینان حاصل کنند که ایجاد نوآوری و استفاده از فناوریهای اتوماسیون و هوش مصنوعی (AI) تلاش‌های ارزش اشتراکی مانند اشتغال و سرمایه‌گذاری در جوامع محلی یا تقسیم بخش به مشاغل ماهرانه و پردرآمد را برای افراد فراهم می‌کنند. بنابراین، باید از تغییر در معادن به سمت نوآوری و فناوریهای جدید استفاده کنند. علاوه بر این، دولتها باید در نظر بگیرند که چگونه سیاست‌ها و قوانین آنها اجازه می‌دهد تا ضمن در نظر گرفتن پیشنهادات نوآورانه، در مورد کنترل خطرات نیز اطمینان حاصل شود.
افزایش بهرره‌وری و ایمنی حاصل از نوآوری فناوری در معادن
محرک‌های لازم جهت یکپارچه‌سازی نوآوری در معدنکاری بسیار زیاد و شناخته شده هستند. هزینه‌های نیروی کار برای بسیاری از شرکت‌های معدنی زیاد است. به عبارتی، به دلیل کمبود مهارت و افزایش نیروی کار، حق بیمه زیادی در این بخش وجود دارد. ایجاد نوآوری و فناوریهای خودکار به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا پرسنل را از شرایط خطرناک کار خارج کنند. علاوه براین، بهبود بهره‌وری نیز به ویژه برای شرکت‌های در حال فعالیت در مناطق دور افتاده با هزینه سوخت بالا، میتواند قابل توجه باشد.
هزینه‌های فناوری، در بعضی مواقع به سرعت در حال کاهش است و فرصت بیشتری را به شرکت‌ها می‌دهد تا هزینه‌های عملیاتی خود را در برابر بازارهای بی‌ثبات کالا کاهش و مدیریت کنند. از آنجا که اثبات شده است که ایجاد نوآوری و به کارگیری فناوریهای نوظهور از نظر اقتصادی سودمند می‌باشد، خطرات ناشی از پذیرش آنها نیز کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، تخمین زده می‌شود که استفاده از سنسورهای هوشمند با تسهیل نگهداری، بهبود استفاده از تجهیزات، کاهش خرابی تجهیزات و طولانی شدن مدت زمان خرابی آنها، کاهش دفعات حوادث بهداشتی و ایمنی، میتواند ۳۴ میلیارد دلار ارزش برای صنعت معدن ایجاد کند. دیجیتالی‌سازی معادن، از طریق بهبود سلامت و ایمنی، همچنین میتواند حدود ۱۰۰۰ نفر را نجات داده و از جراحات ۴۴۰۰۰ مصدوم جلوگیری کند.
